– Я ничек, хәтерегез яхшырдымы?
– Ә син кем буласың? Нәрсә дип миңа бәйләнәсең?
– Нигә син шундый усал? – дип сорый бер эт икенчесеннән.
– Киресенчә, – ди теге эт, – мин бик йомшак күңелле, тик моны беркемгә дә сиздермәскә тырышам.
– Эш урынымны югалтудан куркам.
Штирлиц Берлин буйлап машинада бара ди. Шәһәрне куе төтен баскан...
«Тагын үтүкне сүндерергә онытканмын», – дип уйлап куйган Штирлиц.
– Быел балаларны кая җибәрәбез: синең әниеңәме, минекенәме?
– Синекенә. Минекенә күптән түгел посылка җибәрдек бит инде.
Ике корт тизәктән башларын чыгарып сөйләшеп тора ди:
– Әти, әнә тегендә бүтән кортлар алма эчендә яши... Ә нигә без тизәк эчендә?
– Их, улым, аңламыйсың шул әле син... Туган җирдән газиз берни дә юк дөньяда...
Котлыйбыз! Әле генә сез безнең лотереяда миллион доллар оттыгыз! Сезнең гаилә миллион ел давамында ел саен бездән берәр доллар алып торачак!
Әбисе белән оныгы телевизор карап утыра, ә анда кош гриппына каршы көрәшне, йорт кошларын күпләп юк итүне күрсәтәләр. Кисәк кенә оныгы:
– Әби, ул кошларны нигә үтерәләр? – дип сорый.
– Чирләмәсеннәр өчен! – ди әбисе.
Ак гөмбә белән чебен гөмбәсе үсеп утыра ди. Карасалар – гөмбәче якынлашып килә!..
– Хәзер кисә башлый! – дип әйтә ди ак гөмбә, куркынып.
– Кемне бәлки кисәр дә, ә минем чырайга итеге белән тибә инде бу! – дигән ди чебен гөмбәсе.