Ял минутларында

* * *

Ике дус сөйләшә:

– Сезнең анда нәрсә булды соң? Әбиең (хатынының әнисе) бер айга өч тапкыр гөмбә белән агуланды.

– Барына да склероз гаепле. Ул аларны миңа дип пешерә дә, онытып үзе ашый.

* * *

Бер ир машинасын урамда калдыра, ә тәрәзәсенең эчке ягына мондый язу ябыштыра: «Бензины юк, моторы эшләми, радиатор ага, аккумулятор утырды, бардачок буш». Икенче көнне иртән чыкса, машинаның «аякларын» салдырып, язу калдырып киткәннәр: «Шулай булгач пычагымамы сиңа тәгәрмәчләр?!».

* * *

Ике бабай капка төбендә утыра.

– Минем көчем яшь чакта нинди булган, әле дә шулай, бер дә үзгәрмәгән.

– Ничек инде алай?

– Әнә, күрәсеңме, таш тора... Яшь чакта да күтәрә алмый идем мин аны, әле дә күтәрә алмыйм.