– Сезнең иң курыккан нәрсәгез?
– Караңгылык һәм теш табибы.
– Теш табиблары аңлашыла. Ә караңгылыктан нигә куркасыз?
– Ә сез беләсезме караңгылыкта күпме теш врачы качып торырга мөмкин?
– Мин мәктәпкә бармыйм, – дип киреләнә биш яшьлек малай. – Анда имтиханда балаларны батыралар икән.
– Кая инде ул! Хатын аерылышырга йөри!
– Синең төсең залдагы тәрәзә пәрдәләре төсе белән туры килми ди.
Кияү кәләшне загстан күтәреп чыга. Кәләш аның колагына пышылдый:
– Вәли, без өйләнештекме инде?
– Алайса муеныңа менеп атланыйм әле.
Чыгарылыш кичәсендә хезмәт укытучысы белән физрук сугышты. Нәтиҗәдә хезмәт укытучысы җиңде. Чөнки, каратэ ул каратэ, ә чукеч чукеч инде ул.
– Гали, синең хатыныңа ничә яшь?
– Аптыраган үзем дә. Аның сүзе буенча, ул безнең төпчек малайдан яшьрәк булып чыга.
Аяк киеме ремонтлау мастерскоенда кабул итүче хатын – клиентка:
– Ботинкагызны ремонтлаган өчен сездән 50 сум. Ләкин без сезнең бер ботинкагызны югалтканлыктан, 25 сум гына түләрсез.
– Тормышларың ничек дип сорар идең ичмасам, Сания.
– Айнур, минем компьютерым эшләми.
– Анда бер зур төймә бар, аңа басып карадыңмы?
– Белмим, хәзер шырпы кабызам да карыйм.
– Бездә утны сүндерделәр.
– Без синең белән беркая да чыкмыйбыз...
– Ярар, иртәгә мин чүп чиләге түгәргә чыгам, шунда үзем белән сине дә ияртермен.