Фотограф – ир белән хатынга:
– Нигә шулай ерак утырдыгыз, якынрак килегез.
– Юк, сез безнең уртада ара калдырып төшерегез.
– Аерылыша-нитә калсак, кисеп алырга уңайлы булсын өчен.
Секретарь кыз начальнигының кабинетына йөгереп керә:
– Гали Вәлиевич, әле генә сезнең машинагызны урлап киттеләр!
– Каракларны танып калдыңмы?
– Мин тизрәк машина номерын язып калырга ашыктым.
– Хатыннан аерылган идем. Йортны, дачаны, машинаны, минем бөтен акцияләремне һәм 20 ел буе җыйган акчаларымны суд аша үзенә тартып алды. Череп баеды. Байлыгына кызыгып, тагын өйләнергә туры килде үзенә.
– Әфәндем, сез скрипкада уйный беләсезме?
– Өздереп кенә әйтә алмыйм.
– Чөнки уйнап караганым юк.
Ишек ачыла һәм бүлмәгә хәрби киемнән бер егет йөгереп керә:
Әтисе, компьютерыннан күзен алмыйча гына:
– Ничек инде кайда? Армиядә хезмәт итеп кайттым бит!
– Икенче вакыт өйдән чыгып киткәндә кая киткәнеңне әйтеп йөрисе бул!