Сарык, тәкәббер генә борынын җыерып, ишәктән көлгән, ди.
– И ишәк, бичара, шул хурлыкка ничек түзәсең? Сине бит бөтен халык иң аңгыра хайван дип атый, – дигән.
– Дөрес түгел, – дигән ишәк, – мине берәүнең дә сарык дип атаганы юк.
– Минемчә, безнең бабайга икенче күзлек кирәк.
– Бер сәгать инде кабызылган кер машинасы янына утырган да, телевизордан карар нәрсә дә юк дип зарлана.
– Фәридә, син бигрәк юләр инде. Нигә шул
– Анда бернинди перспектива юк. Фирма хуҗасы өйләнгән...
Ялкау юлда барганда егылган. Торып бераз киткәч, абынып тагын барып төшкән. Шуннан соң:
– Икенче тапкыр егыласымны белсәм, бая ук тормаган булыр идем, – дигән.
Авыру бабалары мич башыннан олы оныгына әйтә:
– Улым, су гына алып кил әле.
– Кече оныгыңа әйт, суга ул якынрак, – дигән олы оныгы.
– Шул ялкаудан су сорап торасың. Үзең тор да эч, бабай. Бер уңайдан миңа да бирерсең, – дигән кече оныгы.