Үгез сөзеп имгәнгән савучы Мөхипҗамалны район больницасына китерәләр. Бердә татарча белмәгән врач карый тегене. «Откуда»? була аның беренче сүзе.
– Ат кумады, үгез куды мине. Рәзве ат шулай дилает, – дип аңлаткан Мөхипҗамал.
Йокылы-уяулы ире – хатынына:
– Хатын, телевизорны сүндер әле.
– Шыпырт кына утыр, без кинотеатрда.
– Син гаилә башлыгы, үзең хәл ит.
– Нишләп мин булыйм ди инде… Без гел барсын да бергә хәл итәбез ич.
– Барыбер, син – гаилә башлыгы.
– Бәхәсләшмә минем белән! Шул минуттан алып ир – гаилә башлыгы.
Печән чапканда ике дус сөйләшә. Берсе икенчесеннән сорый:
– Син кемгә чабасың? – ди.
– Картайган көнемдә кешегә чабып йөрмәм инде, үземә чабам, – ди тегесе.
– Ә мин сыерга чабам, – ди дусты, серле генә елмаеп.
Җәннәт төбендә 5000 сумлык акча тора, аны монда кертмиләр.
– Ник сез мине кертмисез? Минем яшь туганнарым иллеләкләр, йөзлекләр, бишйөзлекләр бар да шунда бит.
– Белмим, без сине мәчеттә күрмәдек.
Урыс теле укытучысы сөйләшә торган тутый кош сатып ала һәм икенче көнне аны зоокибеткә кире алып килә:
– Сезнең бу тутыегыз коточкыч сүзләр сөйли!
– Булмас! Без беркайчан да аның сүгенгәнен ишетмәдек.
– Сез мине дөрес аңламадыгыз: ул кайбер фигыльләрне дөрес төрләндерми.
Бер татар чәчәк кибетенә керә:
– Зинһар өчен, хатыныма иң матур чәчәк гөлләмәсе ясап бирегез әле.
– Сезнең хатыныгыз белән, мөгаен, ничәдер еллык юбилеегыздыр.
– Эх!.. Сез шундый яхшы бүләк ясыйсыз!.. Һәм нибары бер ай…
– Әйе, бер ай… мин өйгә кайтмаганга…
Ике пеләш татар кычкырыша.
– Ничек ул, синең дә, минем дә бер бөртек чәч юк!