– Әнием, сиңа зу-у-ур рәхмәт әйтимме?
– Ә син миңа зу-у-ур рәхмәт әйтерлек тәмле әйбер бирәсеңме соң?
– Белмисеңме, безнең ташбака кая булды икән?
– Ишегалдында. Балаларга чикләвек ватыша.
– Улым, имтиханыңны ничәлегә бирдең?
– Авылда да эшләргә кеше кирәк.
Фәнил мәктәптән кайтып кергәч:
– Җитте! Бүтәнчә мәктәпкә аяк та атламыйм!
– Укый белмим, яза белмим, сөйләшеп утырырга да ярамый.
– Әни, мин күлләвеккә егылдым.
– Мин аны салырга өлгермәдем...