– Сугыш башланганда миңа җиде яшь иде. Әти сугышка китте, без дүрт бала калдык. Ачлык-ялангачлык чоры башланды. Игеннәрне ургач, барлык хатын-кызлар, балалар басуда калган ашлыкны җыеп алу өчен чыга идек. Кул тегермәнебез бар иде, авыл халкының безгә килеп он тарттыруы истә калган.
Мин аны әлегә кадәр сугыш вакытында тамагыбызны туйдырган истәлек, авыр заманнар турында хатирә буларак кадерләп саклыйм.